ប្រវត្តិ សង្ខេប លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ-History of Mr. Nhek Bun Chhay by សង្ខេប Sangkeb

លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ មានអតីតកាលជាទាហាន និងជា អតីតមេដឹកនាំគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច ហើយនៅក្នុងរាជរដ្ឋាភិបាលអាណត្តិទី៤ ឆ្នាំ ២០០៨ -២០១៣ លោកត្រូវបានតែងតាំងជា ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី និងក្រោយមកបន្ទាប់ពីគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិចបែកបាក់គ្នាជាលើកទីពីរ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បានចេញពីគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ដោយបានបង្កើតគណបក្សខ្មែររួបរួមជាតិ ដោយមានរចនាសម្ព័ន្ធដឹកនាំចាស់ ក្នុងអំឡុងដើមឆ្នាំ២០១៦ ។

លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ កើតនៅថ្ងៃទី៧ ខែកម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៥៨ នៅភូមិតាអុងខាងលិច ឃុំស្វាយចេក ស្រុកថ្មពួក ខេត្តបាតដំបង ។ ដែលមានឪពុកឈ្មោះញឹក ឆេន មានមុខរបរជាជាងឈើ និងម្ដាយឈ្មោះអួន សាម៉េត មានមុខរបរធ្វើស្រែចម្ការ និងលក់ដូរបន្តិចបន្តួចនៅផ្ទះ ។

លោកញឹក ប៊ុនឆៃ មានបងប្អូនបង្កើតចំនួន១០នាក់ ដោយគិតរួមទាំងខ្លួនលោកផ្ទាល់ផង ដែលមានឈ្មោះដូចតទៅ៖

ទី១-លោកញឹក គឹមឈុន និស្សិតពេទ្យនៅឆ្នាំ១៩៧៥ ។ ទី២-លោកញឹក ប៊ុនឆៃ ។ ទី៣-លោកញឹក ប៊ុនឆឺត ។ ទី៤-លោកញឹក ប៊ុនឈួត ។ ទី៥-លោកញឹក ប៊ុនឈៀត។ ទី៦-លោកស្រីញឹក សាមឿត ។ ទី៧-លោកស្រី ញឹក សាលឿត ។ ទី៨-លោកស្រីញឹក សាឡត ។ ទី៩-លោកញឹក ប៊ុនឈី និងទី១០-លោកញឹក ប៊ុនឈុំ ។

លោកបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាមួយលោកស្រី សម សុភាព និងមានកូនជាចំណងដៃចំនួនបួននាក់ ។

ទី១ លោកស្រី ឆេន សុធារ៉ា

ទី២ លោកស្រី ឆេន សុធារី

ទី៣ លោក ឆេន ឆេត

និងទី៤ ឈ្មោះ ឆេន ធា

គួររលឹកផងដែរថា លោកស្រី សម សុភាព បានទទួលមរណៈនៅឆ្នាំ២០១៨។

ប្រវត្តិការសិក្សា

ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៦៥ដល់ឆ្នាំ១៩៦៨ លោកញឹក ប៊ុនឆៃ បានសិក្សានៅសាលាបឋមសិក្សាស្វាយចេក ។ បន្ទាប់មកពីឆ្នាំ១៩៦៩ដល់ឆ្នាំ១៩៧២ សិក្សានៅអនុវិទ្យាល័យសម្ដេចឪ ថ្មពួក ដែលក្រោយមកដូរទៅជាអនុវិទ្យាល័យថ្មពួក ។ ចុងក្រោយគឺមុនឆ្នាំ១៩៧២ដល់ឆ្នាំ១៩៧៥ លោកបានសិក្សានៅវិទ្យាល័យសិរីសោភ័ណ ដែលកាលពីមុនឆ្នាំ១៩៧០ ហៅថាវិទ្យាល័យសម្ដេចឪ សិរីសោភ័ណ។នៅក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៨៥ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បានទៅរៀនសាលានាយទាហានថ្នាក់សេនាធិការ ប្រទេសថៃ និងក្រោយមករៀននៅសាលានាយទានហានជាន់ខ្ពស់នៅប្រទេសថៃ ។

លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ គ្មានសុបិនចង់ក្លាយជាអ្នកនយោបាយទេ ប៉ុន្តែ កាលៈទេសៈបានទាញលោកឱ្យចូលពាក់ព័ន្ធនឹងដំណោះស្រាយវិបត្តិប្រទេសជាតិ។

នៅអាយុរវាង២០ឆ្នាំ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ចាប់ផ្ដើមចូលធ្វើទាហានខ្មែរក្រហមនៅដើមឆ្នាំ១៩៧៦ ដោយគ្មានការបណ្ដុះបណ្ដាលទេ គឺគ្រាន់តែបំពាក់អាវុធជាមួយកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធដែលបានជ្រើសរើស៥០០នាក់ទៀត នៅក្នុងភូមិកំណើតលោកប៉ុណ្ណោះ ។ ក្នុងអំឡុងខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧៦ លោកបានរត់ចេញពីភូមិកំណើតនៅឆ្នាំនោះ បន្ទាប់ពីបានឃើញឈ្មោះនៅក្នុងបញ្ជីដែលត្រូវយកទៅសម្លាប់ ។ ក្នុងខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧៦ដដែល លោកជាប់ពន្ធនាគារនៅបន្ទាយទាហានអារញ្ញប្រថេតប្រទេសថៃ រយៈពេល៤ខែ ។

នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៦ និងឆ្នាំ១៩៧៨ លោករស់នៅក្នុងចម្ការដំឡូងនិងមានការបណ្ដុះបណ្ដាលយោធានៅប្រទេសថៃពីអ្នកជំនាញបារាំងនិងអង់គ្លេស ។ នៅពេលនោះ លោកបានធ្វើដំណើរជាមួយយុទ្ធមិត្តទៅកាន់កន្លែងប្រយុទ្ធចំនួន២០កន្លែង ជាប់ព្រំដែនប្រទេសប៉ាគីស្ថាន និងប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថាន និងកងកម្លាំងតស៊ូប្រដាប់អាវុធការ៉ែន នៅមីយ៉ាន់ម៉ា សម្រាប់ជាសមយុទ្ធជាក់ស្ដែងរយៈពេលជាច្រើនខែ ។ លោកបានត្រឡប់មកព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃវិញនៅថ្ងៃទី១ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៩ ដើម្បីបង្កើតកងកម្លាំងតស៊ូប្រដាប់អាវុធវាយកងទ័ពវៀតណាម ដែលកំពុងឈ្លានពានកម្ពុជា ។ កម្លាំងតស៊ូដែលមានគ្នា៧នាក់ អាវុធ២ដើម នៅមុខភូមិណងម៉ាកម៉ុនរបស់ថៃ ខាងលិចភូមិយាងដង្គំរបស់ខែ្មរ ក្បែរបង្គោលឡាក់ លេខ៤៣ ដែលហៅថា ជំរុំចាស់ ។ ក្រុមតស៊ូប្រដាប់អាវុធនេះ បានពង្រីកខ្លួនកាន់តែធំឡើងបន្ទាប់ពី វៀតណាមបានបើកការវាយប្រហារទៅលើរបបខែ្មរក្រហមឱ្យរត់ទៅកាន់ព្រំដែន ហើយក្រុមតស៊ូបានរើសយកគ្រឿងសព្វាវុធជាច្រើនដែលពួកគេបោះបង់ចោល ។ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ចាប់ផ្ដើមប្រមូលយកអាវុធទាំងអស់ ហើយបានពង្រីកកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធរបស់ខ្លួន ។ ជនជាតិថៃម្នាក់ជាមិត្តរបស់លោកបានផ្គត់ផ្គង់សព្វាវុធបន្ថែម ដោយគេយកអង្ករទៅដូរជាមួយនឹងខ្មែរក្រហម។

បន្ទាប់ពីពង្រីកកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធហើយ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ចាប់ផ្ដើមទាក់ទងជាមួយពលរដ្ឋខ្មែរនៅតាមជំរំជនភៀសខ្លួន នៅប្រទេសថៃ ។

បើទោះបីជាមិនស្ទាត់ជំនាញលោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ចេះនិយាយភាសាថៃ បារាំង និង អង់គ្លេស ហើយនៅក្នុងជំរំជនភៀសខ្លួនលោកបានជាប់ការធ្វើតេស្តជាអ្នកស្វែងរកសិទ្ធិជ្រកកោននៅប្រទេសបារាំង និងអាមេរិក ប៉ុន្តែលោកបានបដិសេធមិនទៅរស់នៅទីនោះទេ ដោយសារតែមានសំណួរសើចចំអករបស់ជនជាតិ បារាំងម្នាក់នៅក្នុងជំរំថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាខ្មែរបោះបង់ចោលប្រទេសខ្លួនទៅធ្វើជាកញ្ជះបរទេស?»។ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ចុះចេញពីរថយន្តធំដែលដឹកពលរដ្ឋខ្មែរនៅក្នុងជំរំ ទៅកាន់ព្រលានយន្តហោះក្រុងបាងកក ដើម្បីទៅរស់នៅប្រទេសទី៣ ។ លោកបានត្រឡប់ទៅព្រំដែនថៃ-កម្ពុជាវិញ ហើយចាប់ផ្ដើមពង្រឹងកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ និងពង្រីកទៅតាមតំបន់ជាច្រើនហើយអ្នកកាសែតជាតិបែលហ្ស៊ិកពីរនាក់ ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យចូលទៅកាន់ព្រំដែនដើម្បីសរសេរពីជីវិតពលរដ្ឋខ្មែរ ។ ពីរសប្ដាហ៍បន្ទាប់ពីផ្សាយអត្ថបទនេះ មានទីភ្នាក់ងារសហគមន៍អន្តរជាតិមួយចំនួនបានផ្គត់ផ្គង់អាហារ និងថ្នាំពេទ្យដល់ពលរដ្ឋខ្មែរនៅទីនោះ។

ព្រះអង្គម្ចាស់ សម្ដេចព្រះនរោត្តម សីហនុ បានបង្កើតចលនារណសិរ្សបង្រួបបង្រួមជាតិសម្រាប់កម្ពុជាឯករាជ្យ អព្យាក្រឹត្យសន្តិនិងសហប្រតិបត្តិការហៅកាត់ថា ហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច (FUNCINPEC) ។ កាលពីថ្ងៃទី២១ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៨១ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បានផ្ញើលិខិតទៅសម្ដេចព្រះនរោត្តម សីហនុ ពេលនោះ ព្រះអង្គគង់នៅទីក្រុងប៉េកាំង និងក្រុងព្យុងយ៉ាង ដើម្បីយាងទ្រង់ធ្វើជាប្រធានចលនាតស៊ូ ដែលព្រះអង្គឱ្យឈ្មោះថា ហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ។ សម្ដេចព្រះនរោត្តម សីហនុ បានតែងតាំងបុត្រព្រះអង្គ គឺព្រះអង្គម្ចាស់នរោត្តម រណឫទ្ធិ ឱ្យធ្វើជាតំណាងរបស់ព្រះអង្គដើម្បីដឹកនាំរណសិរ្ស ហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច នៅឆ្នាំ១៩៨៣ បន្ទាប់មកបានធ្វើសមាជធំមួយដើម្បីប្តូរចលនាតស៊ូនេះ ទៅជាគណបក្ស ហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច វិញ។

លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ជានាយទាហានមួយរូបក្នុងចលនាខ្មែរស និងកងទ័ពមូលីណាការ កងទ័ពជាតិសីហនុនិយម កងទ័ពជាតិកម្ពុជាឯករាជ្យដែលប្រឡូកដោយផ្ទាល់នៅក្នុងសមរភូមិធំៗជាច្រើន ហើយលោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ត្រូវបានសម្តេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ ប្រទានមេដៃជាបន្តបន្ទាប់។

ក្នុងការបោះឆ្នោតសកល ឆ្នាំ១៩៩៣ ដែលរៀបចំឡើងដោយ អ៊ុន តាក់ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ត្រូវបានតែងតាំងជាអគ្គមេបញ្ជាការរងទីមួយនៃកងយោធពលខេមរភូមិន្ទ និងជាប្រធានគណបក្សហ៊ុនស៊ិនប៉ិចខេត្តបាត់ដំបង ហើយក៏ជាប្រធានសន្តិសុខ គណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ទូទៅសម្រាប់ការបោះឆ្នោតទូទាំងប្រទេស។

ហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច បានឈ្នះការបោះឆ្នោតរៀបចំដោយអ៊ុនតាក់ ឆ្នាំ១៩៩៣ តែដោយមានវិបត្តិនយោបាយ ទើបបង្កើតឱ្យមានរដ្ឋាភិបាលចម្រុះ ដែលទ្រង់ រណឫទ្ធិ ធ្វើជានាយករដ្ឋមន្ត្រីទី១ និងលោក ហ៊ុន សែន ជានាយករដ្ឋមន្ត្រី ទី២ ។ ក្រោយបោះឆ្នោតសកល ឆ្នាំ១៩៩៣ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ត្រូវបានរាជរដ្ឋាភិបាលចម្រុះ គណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច និង គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា តែងតាំងជានាយអគ្គសេនាធិការរងទី១ នៃកងយោធពលខេមរភូមិន្ទ ។ នៅថ្ងៃទី ១៩ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៩៦ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បាននាំលោក ប៉ុល សារឿន លោក ស៊ូ គឹមស៊ុន លោក កែវ ពង្ស ទៅជួបផ្ទាល់ជាមួយលោក សុខ ភាព លោក អ៊ី ឈាន លោក អៀង វុធ ហើយក៏បានបន្តដោះស្រាយខ្មែរក្រហមឱ្យចូលរួមរស់ក្នុងសង្គមជាតិវិញ ខាងត្បូងផ្លូវជាតិលេខ៥ ។

នៅថ្ងៃទី ៥-៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៩៧ ព្រះអង្គម្ចាស់ រណឫទ្ធិ ត្រូវបានបណ្តេញចេញដោយរដ្ឋប្រហារ ព្រោះតែ ហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ប្រើនយោបាយធ្វើឱ្យមានតុល្យភាពកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ ។ ព្រឹត្តិការណ៍ផ្ទុះអាវុធនៅភ្នំពេញនេះ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បានធ្វើដំណើរដោយថ្មើរជើងរយៈពេលមួយខែ ទើបទៅដល់មូលដ្ឋានអូស្មាច់ ។ នៅដើមឆ្នាំ ១៩៩៩ លោកញឹក ប៊ុនឆៃ បានត្រឡប់មកកាន់ទីក្រុងភ្នំពេញវិញ ព្រមទាំងទទួលបានការតែងតាំងជាអនុប្រធានទី២ នៃព្រឹទ្ធសភាជាតិ ។

ឆ្នាំ២០០៣ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ត្រូវបានគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច តែងតាំងឱ្យធ្វើជាប្រធានគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិចខេត្តបាត់ដំបងម្តងទៀត និងបានជាប់ជាតំណាងរាស្ត្រខេត្តបាត់ដំបង ។ ក្រោយការបោះឆ្នោតឆ្នាំ២០០៣ លោកញឹក ប៊ុនឆៃ បានចូលរួមដោះស្រាយវិបត្តិជាប់គាំងនយោបាយ រហូតបានសម្រេចជោគជ័យ គឺរៀបចំរាជរដ្ឋាភិបាលចម្រុះទ្វេភាគី រវាងគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជានិងគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ។ ដោយឡែក នៅថ្ងៃទី១៣ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៤ ក្នុងនាមជាប្រមុខរដ្ឋស្តីទី លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បានចុះហត្ថលេខាលើច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញបន្ថែមសំដៅធានានូវដំណើរការជាប្រក្រតីនៃស្ថាប័នជាតិ ហើយបញ្ហាជាប់គាំងខាងនយោបាយត្រូវបានដោះស្រាយជាប្រក្រតីឡើងវិញ ។ ក្រោយបញ្ហាជាប់គាំងនយោបាយត្រូវបានដោះស្រាយ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ត្រូវបានតែងតាំង ជាឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី និងជាសហរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការពារជាតិ ។ លោកត្រូវបានតម្លើងឋានន្តរៈសក្តិ ជានាយឧត្តមសេនីយ៍ផ្កាយមាសបួន។

លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បានបណ្ដេញទ្រង់ រណឫទ្ធិ ពីគណបក្ស ហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច នៅឆ្នាំ២០០៦ ហើយបានដាក់សម្ពាធលើព្រះអង្គឱ្យលាលែងពីនយោបាយនៅឆ្នាំ២០១២ ។ ក្នុងរាជរដ្ឋាភិបាលអាណត្តិទី៤ ឆ្នាំ ២០០៨ -២០១៣ លោកត្រូវបានតែងតាំងជា ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី ។ បន្ទាប់ពីគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិចបែកបាក់គ្នាជាលើកទីពីរ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បានចេញពីគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ដោយបានបង្កើតគណបក្សខ្មែររួបរួមជាតិ ដោយមានរចនាសម្ព័ន្ធដឹកនាំចាស់ ក្នុងអំឡុងដើមឆ្នាំ២០១៦ ។

យ៉ាងណាម៉ិញ នៅដើមខែសីហា ឆ្នាំ២០១៧ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ត្រូវបានសមត្ថកិច្ចឃាត់ខ្លួនពីបទផលិតគ្រឿងញៀន កាលពីឆ្នាំ២០០៧ នៅស្រុកភ្នំស្រួច ខេត្តកំពង់ស្ពឺ ។ រហូតមកដល់ថ្ងៃទី០៥ ខែសីហា លោកត្រូវបានកម្លាំងនគរបាលរាជធានីភ្នំពេញបញ្ជូនទៅតុលាការដើម្បីបន្តការសួរនាំនិងចាត់ការតាមច្បាប់ ។ អតីតឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី ក្នុងរដ្ឋាភិបាលចម្រុះជាមួយគណបក្សប្រជាជនជាច្រើនអាណត្តិរូបនេះធ្លាប់ថ្លែងថា គំនិតដំបូងរបស់លោក គ្មានការចាប់អារម្មណ៍នឹងកិច្ចការនយោបាយទេ ហើយក៏មិនចូលចិត្តពាក់អាវធំនិងក្រវាត់កដែរ ប៉ុន្តែជីវិតរបស់លោកបានក្លាយជាអ្នកនយោបាយជារៀងរហូតមក៕